In de bossen van Nunspeet doken ze onder, vluchtend voor het Naziregime van Hitler. Joodse families met kinderen, verzetsmensen, geallieerden, een Rus en een Duitse deserteur. Van februari 1943 tot oktober 1944 zaten in wisselende samenstellingen steeds zo’n 100 mensen verscholen in 9 zelfgebouwde plaggen hutten onder de grond. Er stond een tafel, en een plank diende als bed. Er was geen water, geen elektriciteit. Ze mochten alleen met elkaar fluisteren. Elk geluid kon het onderduikerskamp verraden.
Dankzij de hulp van dappere mensen uit de omgeving overleefden de meeste bewoners van Het Verscholen Dorp de oorlog. Maar niet iedereen, het kamp werd ontdekt. Acht bewoners werden daarbij omgebracht onder wie een jongetje van 6.
Op de plek van Het Verscholen Dorp zijn enkele hutten nagebouwd. Tussen zonsopgang en zonsondergang is Het Verscholen Dorp vrij toegankelijk. Er is parkeergelegenheid voor auto’s. Er worden regelmatig rondleidingen verzorgd.
